بسم
الله الرحمن الرحیم
بخش
دوم
خلاصه‌ی مطالب:
-
نهی تبعیت بی قید و
شرط از دانشمندان و عابدان در قرآن
-
ربوبیت
فقط و فقط از شئون الله (جل
جلاله)
است.
- پیروان گمراه و پیشوایان ظالم در عذاب مشترکند.
-
اهل جهنم، برای فرمانروایان و بزرگان گمراه کننده طلب عذاب دو چندان می‌کنند و به شدت آنها را لعن می‌کنند.
-
حضرت حق در جواب به چنین درخواست هایی می‌فرماید: برای هر کدام
(پیروان
و پیشوایان)
دو
چندان است ولی خبر ندارید.
همانطور
که در بخش اول اشاره شد، الله متعال در
آیه‌ی 31
از
سوره‌ی توبه، یک شیوه‌ی انحرافی را مشخص
و سپس نهی فرموده است و آن تبعیت بی قید و
شرط از دانشمندان و راهبان میباشد، به
گونه‌ای که می‌فرماید:
"اتخذوا
احبارهم و رهبانهم اربابا من دون الله و
المسیح ابن مریم و ما امروا الا لیعبدوا
الها واحدا لا اله الا هو سبحانه عما
یشر"
(سوره‌ی
مبارکه توبه آیه 31)
کسانی
که دانشمندان و راهبان و حضرت مسیح ابن
مریم (صلوات
الله علیه)
را،
به جای الله (جل
جلاله)
به
عنوان رب خود گرفته‌اند و در حالی که امر
نشده بودند مگر اینکه معبود یگانه را
بپرستند که جز او هیچ معبودی نیست و منزه
است از آنچه شریک او قرار می‌دهند.
در
آیه بحث به ربوبیت گرفتن حضرت مسیح ابن
مریم (صلوات
الله علیه)
نیز
اشاره شده است و از آیه معلوم است که ربوبیت
فقط و فقط از شئون الله (جل
جلاله)
است زیرا
در
ادامه‌ی آیه، به ربوبیت گرفتن را شاخه‌ای
از شئون عبادت مشخص می‌کند به گونه ای که
می‌فرماید اهل کتاب امر شده بودند که فقط
معبود یگانه را بپرستند و غیر این رفتار
را شرک می‌داند.
همچنین
در آیه‌ی فوق تبعیت بی چون و چرا و بدون
تعقل و تدبر از علما و عابدان را به طور
کامل نفی می‌کند بلکه شرک می‌داند.
در
جاهای دیگر قرآن نیز مطالب روشن کننده در
مورد پیشوایان و پیروان ظالم آمده است.
در
سوره صافات، الله متعال، نوعی گفتگو میان
اهل عذاب را به تصویر می‌کشد. مطابق این بخش از آیات منظور از ظالمین
کسانی‌اند که نسبت به حقیقت لا اله الا
الله استکبار می‌ورزند و مشرک اند، گفتگو به صورت زیر بیان شده
است:
"بعضی
از آنها به بعضی دیگر رو کرده و از آنها
می‌پرسند (که
این چه وضعی است؟)،
(سپس
پیروان گمراه به پیشوایان ظالم)
می‌گویند:
همانا
شما از راه خیرخواهی به سوی ما می‌آمدید
(ولی
کارتان جز فریب و نیرنگ نبود، آنها در
جواب)
می‌گویند:
(ما
تقصیری نداریم)
بلکه
خودتان اهل ایمان نبودید و برای ما بر شما
هیچ تسلطی نبود بلکه خودتان مردمی اهل
طغیان و گردنکشی بودید و اکنون، قول
پروردگار بر ما محقق گشته که البته همگی
ما عذاب را خواهیم چشید، ما شما را گمراه
کردیم زیرا (قطعا)
خودمان
گمراه بودیم"
(سوره‌ی
صافات آیات 27
تا
32)
در
ادامه الله متعال می‌فرماید که بدون
تردید همه‌ی آنها در عذاب مشترکند:
"فانهم
یومئذ فی العذاب مشتر"
(سوره‌ی
صافات آیه‌ی 33)
الله
متعال می‌فرماید که تبعیت کنندگان و
تبعیت شوندگان در عذاب مشترکند، یعنی این
حرف برای تابعین مطرح نیست که بگویند ما
از کسانی دیگر تبعیت می‌کردیم و این سخن
مانع از عذاب آنها نیست.
در
سوره‌ی احزاب باز از اهل سعیر (آتش
سوزان)
سخنانی
نقل میشود که آنها در حالیکه در آتش
معذبند، عذاب دو چندان برای فرمانروایان
و بزرگان خود طلب می‌کنند چنین خواهند
گفت:
"ای
کاش که ما الله (جل
جلاله)
و
رسول را اطاعت می‌کردیم و می‌گویند:
پروردگارا
همانا ما از فرمانروایان و بزرگانمان
اطاعت می‌کردیم که آنها ما را به گمراهی
کشاندند"
(سوره‌ی
احزاب آیات 66
و
67)
سپس
آنها در آتش جهنم برای پیشوایان خود عذاب
دو چندان طلب می‌کنند و از پروردگار برای
آنها لعن و غضب شدید درخواست می‌کنند:
"ربنا
ءاتهم ضعفین من العذاب و العنهم لعنا
کبیرا"
(سوره‌ی
احزاب آیه‌ی 68)
منتها
طلب عذاب دو چندان برای پیشوایان‌شان و
لعن کردن آنها سودی به حال خودشان ندارد
و آنها را از عذاب نجات نمی‌دهد.
در
آیه‌ی دیگر در سوره‌ی اعراف، پروردگار
عزیز جواب پیروان گمراه را می‌دهد:
"(الله
متعال)
می‌فرماید
شما هم در میان گروه‌هایی از جن و انس که
پیش از شما بودند در آتش داخل شوید، هرگاه
قومی وارد شوند، هم مسلکان خود را لعنت
کنند تا آنکه همه در آتش جهنم جمع شوند،
پیروان در مورد پیشوایان می‌گویند:
پروردگارا
اینان ما را گمراه کردند، پس عذابشان را
از آتش دو چندان بگردان"
(سوره‌ی
اعراف آیه‌ی 38)
در
جواب الله متعال می‌فرماید:
"قال
لکل ضعف و لکن لا تعلمون"
(سوره‌ی
اعراف آیه‌ی 38)
پروردگار
عزیز در جواب می‌فرماید که برای هر کدام
(پیروان
و پیشوایان)
دو
چندان است ولی خبر ندارید.
شاکر
نعمات الهی بر هدایت او می‌باشیم و از
فضل‌اش و به برکت محمد و آل محمد (
صلوات
الله علیهم اجمعین)
از
مقام شامخش مسئلت داریم که توفیق عمل به
علم به ما عنایت بفرماید.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت